ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΟΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ?

Κοινωνία emo!
Κοινωνία γεμάτη ανσφάλειες.
Γεμάτη πλαστικό χρήμα και πλαστικές ανάγκες!
Κοινωνία που οι αξίες της τελειώνουν στο δελτίο ειδήσεων των οκτώ,για τους μεγάλους και στα καταστροφικά παιγνίδια του ίντερνετ για τα μικρά.
Μιά κοινωνία χωρίς προσανατολισμό, οπου όλοι ξέρουμε οτι δε πάμε καλά, αλλά κανείς μας δε ξέρει πού είναι το σωστό!
Μιά κοινωνία που πολιτική και ατιμία πάνε μαζί!
Που επιβάλλονται απο λέσχες της εσπερίας αντιλαικά μέτρα και κανείς μας δε κουνάει απο τη χέστρα του!
Που μεγαλώνουμε παιδιά χωρίς να ξέρουμε τί να τους δώσουμε, εκτός από burger των goody's, ένα pc να μας αφήνουν ήσυχους και χιλιάδες ώρες φροντιστηρίων, για να τα κάνουμε κι αυτά να μπούν στις στρατιές επιστημόνων-ανέργων!
Μιά κοινωνία όπου ο έρωτας είναι πια γραφικό απολλίθωμα μιάς προιστορικής εποχής!
Μιά κοινωνία όπου η έννοια "οικογένεια" είναι για γέλια!
Η έννοια "Χριστούγεννα" ειναι τα jumbo και το mall!!
Μιά κοινωνία αμόρφωτη! Τα βιβλία πια δε καίγονται. ΔΕ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ!
Μιά κοινωνία της χυδαίας συνεύρεσης άντρα και γυναίκας, όπου κατα τη διείσδυση το αρσενικό σκέφτεται τα επιτόκια και το θηλυκό τη ζάντα του αυτοκινήτου του αρσενικού που διεισδύει!
Μέσα σ αυτή τη κοινωνία, όπου οι άνθρωποι μόνο ανθρώπους δε θυμίζουν, είναι επιτακτική η ανάγκη της αυτοκριτικής και της αναγέννησης!
Ας είμαι αισιόδοξος μέρες που είναι!
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ!!!!!
Ξύνουμε ήδη το πάτο του βαρελιού!
Κι έχουμε μόνο δύο επιλογές πια:
ή να αναγεννηθούμε η να καταστραφούμε ως ανθρώπινο είδος!
ή να γιορτάσουμε την άνοιξη ή να παγώσουμε στο βαρύ χειμώνα της αποξένωσης της cyber πολυτέλειάς μας!
Ευτυχώς που οι πρόγονοι μας, φρόντισαν, σα να ήξεραν που θα φτάσουμε, να δώσουν σ' αυτά τα όντα που κατοικούν τη γή, ένα όνομα που πάντα θα επιβάλλει την αφύπνηση μέσα στο σκοταδι: ΑΝΘΡΩΠΟΣ! που πάει να πεί κοιτάω ψηλά!!!! (άνθρωπος=άνω θρώσκω)!!!
ΕΛΠΙΖΩ!!!!!

12 ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ. ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!!! ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Το στοίχημα της απεργίας αυτής είναι τελικά αν θα αναδειχτεί η απαρχή μιας συνεχους εξέγερσης ενάντια σε κάθε τι άδικο, απάνθρωπο και αντιδημοκρατικό.
Είναι το πείραμα μιάς ολάκερης κοινωνίας ενάντια σε κάθε τι που στερεί τη ζωή!
Είναι το ερωτηματικό όλων των μη προνομιούχων για το αν θα καπηλευτεί και πάλι το αυριανό απεργιακό κύμα από εργατοπατέρες ή θα έχει γνήσια λαική βάση!
Ο όγκος και ο παλμός θα δείξει αν τελικά λάβαμε το μήνυμα της γενικής αλλαγής εσωτερικής και κοινωνικής. Αν αφήσουμε και πάλι τις ζωούλες μας στα χέρια του παρελθόντος ή θα πάμε μπροστά!
Η αυριανή απεργία-διαμαρτυρία-εξέγερση ενάντια στα αντιλαικά μέτρα αυτής της "κυβέρνησης" των υπαλλήλων των βρυξελλών (το "β" είναι επίτηδες μικρό), πρέπει να γραφτεί στην ιστορία σαν ένα νέο ξεκίνημα του κινήματος των μη προνομιούχων.
Απευθύνομαι σε όλους εκείνους που θα κάτσουν σπίτι τους η θα πάνε για ψώνια, λέγοντας τους οτι από όλους εμάς εξαρτάται αν τελικά αποδείξουμε οτι η Ελλάδα είναι μια κοινωνία ελεύθερων πολιτών ή ένα βουστάσιο της κεντρικής διοίκησης κάπου μακρυά στην εσπερία!
Αρνούμαι να με θεωρούν,έμμεσα, συνομιλητή του μπαρό!
Αρνούμαι να με θεωρούν δεδομένο!
Αρνούμαι να με θεωρούν στρατό τους!
Αρνούμαι να με θεωρούν χαζό και να λένε "η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση", όταν πήρε μόλις το 42% του Ελληνικού λαού!
Αρνούμαι να είμαι παθητικός δέκτης της κάθε ευρωπαικής μπαρούφας!
Αγωνιστήκαμε για την Ευρώπη των λαών!
Οχι για την Ευρώπη της λέσχης μπίλντερμπεργκ!
Αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε για ενα αύριο οπου τα παιδιά μας θα γελάνε, απαλλαγμένα απο το φόβο για το αν το δικό τους αύριο θα τους φέρει να φάνε!
Αγωνιζόμαστε για μια ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ !!!
Ολοι στην απεργία αύριο!
Ολοι στους δρόμους!
Δεν είναι μια ακόμα εικοσιτετράωρη ανούσια απεργιούλα με σταλινικούς διασπαστικούς ποδαροδρομιστές του τίποτα!
Είναι λαική εξέγερση ενάντια σε κάθε τι που θέλει το πολίτη υποτελή και δούλο!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!!!!!!!!!!!!

ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ!!!!

Παρατηρούμε εδώ και κάποια χρόνια, μιά μετάλλαξη σε όλους τους τομείς της κοινωνικοπολιτικής ζωής μας.
Ενας απ αυτούς είναι και η έννοια της απεργίας και του συνδικαλισμού ως ευρύτερη μα και εξειδικευμένη έννοια.
Σα πρώτη παρατήρηση μου έρχεται η παθητική απεμπόληση των ιστορικών δικαιωμάτων του εργαζόμενου, συλλογική και ατομική.
Τα συνδικάτα εδώ και χρόνια αποδέχονται παθητικά τις αλλαγές της κάθε νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης, καλύπτοντας τις ευθύνες τους με παχυλά λόγια και ανούσιες 24ωρες απεργιούλες.
Ουσιαστικά αφήνοντας τον εργαζόμενο στο έλεος του κάθε νεοφιλελεύθερου που κυβερνάει η αντιπολιτεύεται και του φταίνε τα ΜΜΕ!
Το αντάλλαγμα όλων των εργατοπατέρων που ωθούν τους εργαζόμενους στη κατάντια, είναι μια θεσούλα στη βουλή και μια εφάπαξ αναγνώριση των υπηρεσιών που πρόσφεραν στο σύστημα!
Η κάθε ανόσια και ανούσια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση καταφέρνει να περάσει τέτοιους νόμους, ώστε απο τη μια να διώκει ουσιαστικά τους ελεύθερους επαγγελματίες γιατί δε τους ελέγχει και από την άλλη κάνει στρατιές μισθοσυντήρητων που όμως δε μπορεί να τους εξασφαλίσει πλήρες ωράριο, με κανονικές και ανθρώπινες αποδοχές.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι μια κοινωνία με 90% υπαλλήλους δημόσιους και ιδιωτικούς, πλήρως εξαρτώμενους ειτε απο τη κυβέρνηση ειτε απο τους μεγαλοεπιχειρηματίες, που σιγά σιγά τους αποκόπτουν το δικαίωμα στη δουλειά και την ανθρώπινη διαβίωση, δηλώνοντας οτι δε μπορούν να καλύψουν το ωράριο και τις αποδοχές.
Εκεί φυσικά τα συνδικάτα απαντούν με αναποτελεσματικές διαπραγματεύσεις και σε ποδαροδρομιακούς «αγώνες» της μιας μέρας γιατί «δε κάνει να μπούμε και στη μύτη αυτών που θα μας κάνουν βουλευτές!»
Από την άλλη έχουμε το φαινόμενο του Έλληνα που έχει σιχαθεί όλες αυτές τις ψευτιές, συντεχνιακές , κομματικές και κυβερνητικές και κλεισμένος στο καβούκι του καναπέ και της ζάντας, προσπαθεί να περισώσει ο,τι έχει απομείνει από τη ζωή του:
Μιά χούφτα αξιοπρέπεια μέσα από τη σιωπή του. Μέσα από ένα μικρόκοσμο που περιλαμβάνει την άκρως στενή οικογένεια του και τα «συμφεροντάκια του» που τελικά του τα αφαιρούν χωρίς να πάρει χαμπάρι.
Έχουμε και το φαινόμενο του ΚΚΕ που κατορθώνει πάντα να διασπά το συνδικαλιστικό κίνημα (?) με το να αναγνωρίζει οτι μόνο αυτοί «περπατάνε» καλλίτερα στους δρόμους (γιατί τίποτε άλλο δε καταφέρνουν), κάνοντας
τους εαυτούς τους γραφικούς και τους όποιους αγώνες καταδικασμένους!!!!!
Μέσα σε όλη αυτή τη κατάσταση είναιεπιτακτική η ανάγκη ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ του κινήματος των εργαζομένων και η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ του.
Αυτό θα συμβεί μέσα απο τη συνειδητοποίηση οτι τίποτε παλιό δε πρόκειται να πάει μπροστά το κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Όλα αλλάζουν ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ, όσο τα κόμματα τα παραδοσιακά και οι πολιτικές τους, καθώς και τα ανδρείκελα τους στούς θώκους του συνδικαλισμού, μόνο απάθεια και απέχθεια για το κόσμο της εργασίας φέρνει!!
Αυτό θα συμβεί επίσης, όταν καταλάβει ο κάθε μη προνομιούχος οτι κανείς δεν είναι πιο ικανός απο τον ίδιο να αναλλάβει τα ινία του κάθε αγώνα. Να ψάξει δίπλα του και θα βρεί και άλλους πολλούς που σίγουρα υπάρχουν με τις ίδιες ανησυχίες και να αυτοργανωθούν.
Οι παλιές παραδοσιακές μορφές πάλης και αγώνα δε πείθουν πια.
Το καθεστώς (γιατί περι καθεστώτος πρόκειται) των βολεμένων και αναποτελεσματικών πολιτευτάδων και εργατοπατέρων του παλιού μεταδικτατορικού πολιτικού συστήματος, που ακόμα μας θεωρούν αρνάκια που τους ψηφίζουμε, μόνο γέλωτα φέρνουν και εκνευρισμό.
Ας απορρίψουμε λοιπόν όλα και όλους που θυμίζουν τη μιζέρια και την αποτυχία να πάνε μπροστά το μη προνομιούχο. Ας αναζητήσουμε πιο δράστικες και σύγχρονες μορφές πολιτικής και αγώνα, μέσα απο την αυτο-ενεργοποίηση του καθένα μας.
Ας σκεφτούμε οτι δε χρειαζόμαστε το καθε πολιτευτή και συνδικαλιστή που είναι παρατημένος κάπου στο 74, να μας πεί τι θα κάνουμε, ούτε το δελτίο των 8 για να πάρουμε γραμμή!
Ας γίνουμε επιτέλους ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ!!!!